“Al mijn zorgen gooi ik overboord”

Ria kijkt uit over het water. Ze snuift de zilte lucht op en hoort alleen de zee ruisen. Als ze haar ogen sluit, komen de tranen. Na al die jaren is daar eindelijk de ontlading. Aan zee. Haar dochter geeft haar een dikke knuffel. “Op naar een heerlijk weekend, mam.”

De zee heeft een speciaal plekje in Ria’s hart. Het is de enige plek waar ze haar emoties écht kan laten gaan. Een uitlaatklep. “Dat had ik vroeger al. Ik hoef maar naar de zee te kijken van een afstandje en ik voel een deken van rust over me heen komen. Hier is even helemaal niets. Ik kan er uren in stilte zitten.”

Maatjes

Rust, dat had Ria hard nodig. Ze heeft een aantal moeilijke jaren achter de rug, waarin ze onder meer twee partners verloor. “Met mijn man was ik jaren getrouwd, de andere relatie was nog pril. Zij waren mijn maatjes en ik kon alles bij ze kwijt. Dat heb ik nu niet meer. Daarnaast heb ik altijd pijn vanwege mijn handicap. Maar ik wil niemand, ook mijn kinderen niet, belasten met mijn zorgen.”

Aangepast vervoer

En dus stapelde het verdriet zichtbaar op. “Mijn dochter zei begin dit jaar: mam, we gaan dit jaar sowieso naar zee. Dat heb je nodig, ik kan het aan je zien.” Maar vanwege de lichamelijke handicap van Ria is dat niet zo gemakkelijk. Vanwege spasmen in haar been en zenuwpijn in haar rug maakt ze voor uitjes gebruik van een elektrische rolstoel, waardoor ze alleen kan reizen met aangepast vervoer. “Het beperkt aantal kilometers dat ik heb van de Valyss-taxi zijn me erg dierbaar en gebruik ik om te reizen naar het laatste beetje familie dat ik heb. Daarnaast ben je totaal niet flexibel met een taxi. Onderweg een plaspauze is al lastig.”

Daarom kozen Ria en haar dochter voor de Zonnebloemauto. Een aangepaste huurauto waarin een vriend of familielid kan rijden. “Mijn kleinzoon Corné en zijn hond Doedel passen ook nog makkelijk op de achterbank. Dus die zijn gezellig mee. We kunnen echt gaan en staan waar we maar willen.”

Genieten van het leven

En dat doen ze dan ook. Met z’n viertjes leggen ze in twee dagen meer dan 600 kilometer af – van hun woonplaats Deurne langs de Noord-Hollandse kust en terug naar huis. Maar nog voordat ze op zaterdag inchecken in hun vakantiehuisje in Sint Maartensvlotbrug, rijden ze eerst naar het strand. Daar komen ze voor. Bij de eerste blik op zee komen de emoties meteen boven. Moeder en dochter omhelzen elkaar. “Er valt echt een last van mijn schouders”, vertelt Ria. “Hier verlangde ik zo intens naar. Even helemaal niks. Stilte en rust. Alle ballast overboord, zodat ik weer kan genieten van het leven. Te beginnen met dit weekend!”

Dan ziet Ria een geasfalteerd rolstoelpad lopen richting de zee. Door de wind ligt het half bedolven onder het zand. Ze rijdt haar elektrische rolstoel ernaartoe. “Ik laat me niet kisten door een beetje zand”, roept ze. “Kom!”

Vrolijker

Moeder, dochter en kleinzoon genieten twee dagen lang van al het moois dat de omgeving te bieden heeft. Van Sint Maartensvlotbrug tot aan Petten en van Callantsoog tot de Zaanse Schans en Zandvoort. Eenmaal thuis voelt Ria pas wat het weekend écht met haar heeft gedaan. “Ik ben veel onrust kwijt. Voordat ik weg ging, zocht ik overal afleiding, om maar niet aan mijn zorgen te denken. Nu is dat weg. Ik slaap ’s nachts weer goed en ben een stuk vrolijker. We gaan volgend jaar weer.”