De mobiliteit van paralympiër Anouk Taggenbrock
Anouk Taggenbrock kreeg op haar dertiende uit het niets een ruggenmergontsteking, waardoor ze nu een incomplete dwarslaesie heeft. Maar dat weerhoudt haar niet om volop van het leven te genieten. Ondanks haar dwarsleasie denkt Anouk niet in beperkingen, maar in de mogelijkheden. Haar grote passie voor sport heeft ze voortgezet en speelt nu zelfs in het rolstoelbasketbalteam van TeamNL. Daarnaast volgt ze nog een studie Farmakunde aan de Hogeschool in Utrecht.
Hoe combineer je studie en sport?
“Het afgelopen jaar had ik een tussenjaar van mijn studie, toen trainde ik twintig uur per week. Op dit moment loop ik twee dagen per week stage, en train ik de rest van de werkdagen op Papendal, vier uur per dag. Ik heb een ‘A-status’, wat inhoudt dat ik als topsporter verschillende faciliteiten tot mijn beschikking heb om me te kunnen focussen op de sport. Zo heb ik dankzij deze status een leaseauto gekregen: een Toyota Yaris. Ik ben heel blij met deze hybride. Ik heb een dwarslaesie waardoor ik mijn benen niet kan gebruiken om te rijden. Ik maak daarom gebruik van een systeem voor handgas en handrem. Ik gebruik mijn linkerhand om te sturen, en met rechts geef ik gas en rem ik.
‘‘Met een leaseauto kom ik niet meer voor onverwachte kosten te staan’’
Met het openbaar vervoer is het lastig om mijn sportrolstoel mee te nemen. Daarom werd ik vroeger vaak door mijn ouders naar de sporthal gebracht. Mijn eigen auto geeft mij mijn vrijheid, en dat is mij veel waard. Ik ben hierdoor niet meer afhankelijk van anderen en dit vergroot mijn wereld. Doordat het een leaseauto is, kom ik ook niet meer voor onverwachte kosten te staan.”
Waarom woon je niet op Papendal?
“Ik ben geboren en getogen in Utrecht. Ik woon samen met drie vriendinnen, dat vind ik echt super. Daarnaast studeer ik in Utrecht. Ik zou op Papendal kunnen wonen, maar ik zit hier momenteel goed op mijn plek. Dankzij mijn auto ben ik binnen veertig minuten op Papendal. Overigens denken mijn vriend en ik eraan om binnenkort te gaan samenwonen. Dit zou in Utrecht kunnen zijn, maar in de buurt van Papendal is ook een optie.”
De Paralympische Spelen zijn uitgesteld. Wat betekent dat voor jou?
“In het begin van de coronatijd zaten we thuis, maar hebben we wel gesport. Vanaf eind mei zijn onze trainingen weer hervat, in kleine groepjes. Sinds juni mogen we weer fysiek contact maken op het veld. We hebben zelfs al een vriendschappelijk toernooi gehad met teams uit Duitsland en Frankrijk. In april hoop ik af te studeren, waardoor ik weer fulltime kan sporten. We doen er met het team alles aan om helemaal klaar, en zo fit mogelijk te zijn voor de Paralympische Spelen in 2021.”
Wat zou je de lezers willen meegeven?
“Hoe je situatie ook is, je altijd op een bepaalde manier zou kunnen sporten of bewegen. Sport is voor je lichaam als je geest heel gezond. Ook al moet je daar soms een beetje voor afzien, je krijgt er altijd meer voor terug. Ik zou in ieder geval niet meer zonder kunnen. Ik kan het iedereen aanraden!”
(Bron: Support Magazine)