Quin vult mij aan en staat voor onvoorwaardelijke liefde

Manon Beumer (40) brak bijna 7 jaar geleden haar nek door in ondiep water te springen. Het gevolg: een hoge en complete dwarslaesie. Dit heeft haar echter nooit tegengehouden. Ze werkt voor de politie in Sprang-Capelle waar ze ondersteunt in de administratie. Met haar aangepaste auto, van Welzorg Auto op Maat, kan ze overal naartoe. Dit doet ze niet alleen, maar met haar steun en toeverlaat in het dagelijks leven: haar assistentiehond Quin. 

Tijdens haar revalidatie kwam de stiefvader van Manon met het blad van Hulphond Nederland. ‘Dit was net toen ik in het revalidatiecentrum terecht kwam’, herinnert Manon zich. Hij zei: ‘Manon wij gaan regelen dat jij een hond krijgt’. Nadat Manon haar revalidatietraject had afgerond moest ze de volgende stappen doorlopen voor een aanvraag: ‘De aanvraag heb ik ingediend bij Hulphond Nederland. Zij stuurden mij een pakket met informatie en vragen door. Dit heb ik samen met mijn ergotherapeut ingevuld, omdat hij/zij weet waar de hond mij kan aanvullen. Daarnaast moet een revalidatiearts hier ook voor tekenen. Tot slot is het belangrijk dat de aanvraag van een assistentiehond goedgekeurd wordt door de zorgverzekeraar’, legt Manon het aanvraagproces uit.

‘Toen ik in 2014 begon met revalideren was ik nog niet zo handig met dingen, maar ik ben wel een persoon die graag vrijheid heeft’, geeft Manon aan. ‘In mijn handelingen wilde ik heel graag vrij zijn en Quin heeft mij die vrijheid uiteindelijk gegeven’. Naast de vrijheid die Quin haar geeft, vindt Manon dat je wel van honden moet houden: ‘Als je geen hondenmens bent moet je niet aan een assistentiehond beginnen. Gelukkig ben ik dat wel. Dat is mijn geluk’, zegt ze met een lach op haar gezicht.

Quin helpt Manon bij verschillende dingen: ‘Dit zijn Alle Dagelijkse Levensverrichtingen. Denk hierbij aan: het uittrekken van mijn jas, het open en dichtdoen van deuren, het uittrekken van mijn schoenen, spullen oppakken of op lichtknoppen drukken’. Quin geeft Manon, soms letterlijk, een duwtje in de rug. ‘Wat ik niet heb heeft Quin wel. Samen zijn we één geheel, zij vult aan waar ik tekort aan heb’.

Op de vraag wat de mooiste herinnering met Quin samen is geeft Manon het volgende antwoord: ‘Daar heb ik heel lang over na moeten denken, maar eigenlijk ook weer niet omdat elke dag met haar een mooie herinnering is. Zij laat mij lachen als ik een mindere dag heb en hiervoor ben ik haar elke dag dankbaar. Voor mij staat Quin voor onvoorwaardelijke liefde.’