Voor het spelen van rolstoeltennis heeft de KNLTB (Koninklijke Nederlandse Tennisbond) de tennisspelregels voor het gebruikelijke tennisspel als basis aangewezen. Ook het toernooireglement en het competitiereglement zijn op zowel reguliere als lichamelijk beperkte spelers van toepassing. Omdat er natuurlijk wel wat verschillen in de uitvoering zitten tijdens het spel, zijn er voor rolstoeltennis een paar aanvullende spelregels opgesteld. Deze leggen we hier graag voor je uit, zodat je goed voorbereid het veld betreedt.

In het gebruikelijke tennisspel laat de speler de bal maximaal een keer stuiteren voordat hij teruggespeeld wordt. Bij rolstoeltennis mag de bal maximaal twee keer stuiteren. Daarbij maakt het niet uit of de bal de tweede keer binnen of buiten het veld stuitert. De eerste keer stuiteren is dus leidend voor het in of uit zijn van de bal.

Als de speler de service heeft, moet hij zich met zijn rolstoel achter de achterlijn opstellen. De wielen of het wiel van de rolstoel mag deze lijn niet raken. De speler moet voor het begin van de service stilstaan. Op het moment van het uitvoeren van de service mag de rolstoel maximaal met een duw voortbewogen worden. Heeft de speler hulp bij het serveren nodig door beperkte functionaliteit in de armen, dan mag iemand anders de bal laten vallen. Het is in dat geval wel verplicht om de service iedere keer op dezelfde manier uit te voeren.

Tijdens rolstoeltennis zijn de speler en zijn rolstoel een eenheid. Raakt de bal tijdens een rally in de wedstrijd niet de speler, maar de rolstoel? Dan wordt dit toch als een aanraking beschouwd wat een punt in het voordeel van de tegenstander oplevert. Is een reparatie van de rolstoel onder de wedstrijd nodig? Die mag niet langer dan twintig minuten duren. Dit is de maximale onderbrekingstijd voor een wedstrijd.

Bij rolstoeltennis beweeg je in principe de rolstoel voort door aan de hoepels van de wielen te draaien. Spelers die dit vanwege hun lichamelijke beperking niet kunnen, mogen een voet gebruiken voor het voortbewegen.